Δικαίωση

   ΔΙΚΑΙΩΣΗ

 Κύπρος. Μια χώρα με πλούσια ιστορία, παράδοση και πολιτισμό, που προσέλκυσε πλήθος κατακτητών. Ευλογημένα μέρη και ένα έρεβος να βαραίνει τις καρδιές των ανθρώπων της, που θρηνούν ακόμα τους δικούς τους, τα σπίτια τους, τον τόπο τους. Άνθρωποι που ρίχνουν μαύρα δάκρυα για τις σωρούς που ποτέ δε βρέθηκαν, που νοσταλγούν τα πρόσωπα των συγγενών τους και τα χαμένα εδάφη τους, που κρατούν στο μυαλό τους ένα σεντούκι με ξεθωριασμένα όνειρα.Άνθρωποι που άφησαν πίσω τα σπίτια τους και τους τάφους των προγόνων τους. Τις ρίζες τους. Μία φιγούρα ξεχωρίζει, αυτή της Κύπριας μάνας, γυναίκας, αδερφής, η οποία κρατώντας στα χέρια τη φωτογραφία του αγνοούμενου, έρχεται να σημαδεύσει για πάντα το ξεχειλωμένο ένδυμα της ειρήνης και της ελευθερίας.

      Στις 20 Ιουλίου του 1974 οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο, καταλαμβάνοντας το 37% του νησιού. Την μαύρη εκείνη μέρα, πολλές ψυχές ξεκίνησαν το σκοτεινό ταξίδι τους για τον άλλο κόσμο, άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους και αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, αφήνοντας πίσω το χαμόγελο και την ευτυχία. Ο ξεριζωμός αυτός είναι ο πιο ισχυρός αντίπαλος ενάντια στη λήθη του χρόνου. Το γεγονός αποτελεί στίγμα στην ιστορία της Κύπρου, φέρνει δάκρυα στα μάτια και ξύπνα τα πιο βαθιά ανθρώπινα και πατριωτικά συναισθήματα.

     Το ζήτημα της ελευθερίας μας αφορά όλους. Είναι ίσως το πιο ιερό ιδανικό, κάτι για το οποίο αξίζει να δώσεις τη ζωή σου. Είναι το ζωντανό σύμβολο που επικυρώνει την ανάγκη του ανθρώπου να αγωνιστεί για ό,τι ανθρώπινο υπάρχει μέσα του. Ο καθένας μας ξεχωριστά πρέπει να κάνει τον προσωπικό του αγώνα. Διότι, η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο είναι μία ανοιχτή πληγή όχι μόνο στο σώμα της Ελλάδας, αλλά και σ’ ολόκληρο τον Ελληνισμό. Γιατί αυτά τα ματωμένα εδάφη θα πάψουν να είναι δικά μας, όταν και μόνο όταν, εγκαταλείψουμε την ιδέα της απελευθέρωσης τους. Όταν αφήσουμε την καταιγίδα της απόγνωσης να σβήσει τη φλόγα της ελπίδας μέσα μας.

Γράφει ο σπουδαίος ποιητής Τάσος Λειβαδίτης:

“Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό

να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια

σα να στεκόσουνα μπροστά σ' ολάκερο το μέλλον.

Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει

εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.”


6ο ΓΕΛ ΑΧΑΡΝΩΝ / ΜΠΑΛΑΤΣΟΥΡΑ ΔΑΝΑΗ/Α4